Mag-iisang buwan na ‘ata mula nang magdesisyon akong itigil ang paninigarilyo. Hindi naman ako malakas humithit. ‘Di ko rin masyadong hinahanap ‘di tulad ng kape. Sa totoo lang, kailangan ko lang naman ang yosi kapag ka dumudumi ako o kailangan kong makihalubilo sa ibang mga tao na ‘di naman awkward ang dating.
Wala naman talaga sa plano ko na itigil ngayon. Pero nitong mga nakaraang buwan kasi, nahihirapan akong huminga. Hindi rin nawawala ang ubo ko. Ininuman ko na ng kung anu-anong gamot, ‘di pa rin gumagaling. Nung minsan, halos manikip na ang dibdib ko at sobrang sakit ng ulo. Bilang praning ako at ‘kala ko mamamatay na ako, nagpatingin ako sa duktor. May tama nga raw ako sa baga, sabi ni doc. Ang una ko raw gawin e itigil ang pagyoyosi.
Iyak ako ng iyak paguwi ko sa bahay. Ang daya kako. ‘Di naman ako adik na adik tulad ng iba pero ba’t may tama ako sa baga? Kesa sa lumala pa, sinunod ko naman ang utos niya, tumigil na ‘ko. Bahala na sa withdrawal shit na ‘yan.
May mga oras na hinahanap ko, paminsan pa may bumubulong sa’kin na isang yosi lang naman e, ‘di ka pa mamamatay.
Pero alam mo kung anong masarap sa ganito? ‘Yung darating ang panahon na ‘di mo na hahanapin, wala na sa sistema mo.
Saudade 