Hating-gabi na ako natulog nung nakaraan dahil sa pang-i-stalk sa mga contacts ko sa Facebook. Inatake na naman ako ng insecurity kaya para lalo ko pang ilubog ang sarili ko, isa-isa kong tinignan ang profile ng una, mga college blockmates ko; pangalawa, highschool batchmates; pangatlo, mga nakilala ko kung saan.
Tinignan ko kung saan sila nagtatrabaho at anong posisyon nila – Product Manager, Analyst, CSR, Branch Manager, Account Executive, Case Manager, Art Director, Software Engineer, IT Manager, at yung iba, yung karamihan e Works at <insert name of company here> lang ang nakalagay na tulad nung saakin.
Binisita na naman ako ng inggit. Ikinumpara ko na naman ang sarili ko sa karamihan. Nakukulangan ako sa sarili ko kaya ganon na lang rin siguro ang tingin ng mga boss ko saakin, na okay naman sana pero may kulang.
‘Di ko sila masisisi. Simpleng reports at “Don’t be late.” na lang e hindi ko pa maibigay.
Natutunan ko na kahit gaano ka pa napapagod sa buong araw mo sa trabaho, o kahit hating gabi ka nang nakakauwi dahil sa overtime, kung late kang papasok e ‘yon pa rin ang pamantayan nila sa kung gaano ka kabuti o kakupal na empleyado.
Siguro, kapag wala na akong palya sa reporting at attendance, mag-sha-shine rin ako.